Otizmli veya Yaygın Gelişimsel Bozukluğu Olan Çocuğa Yaklaşım. İletişim mi Konuşma mı?
Otizm yada yaygın gelişimsel bozukluğu olan çocukların ailelerinin söylediği bir cümle vardır. O da ah bir konuşabilse, derdini anlatabilse hiçbir sorun kalmayacak.
Oysa bu ve benzeri problemleri olan çocuklardaki asıl sorun konuşamamak değil onunda altında olan iletişim kuramamaktır. Bu çocuklar iletişim kurmaya çalışmaktadırlar fakat bizlere yolladıkları iletişim sinyalleri yaşıtlarından beklenmeyecek kadar geri ve farklıdır.
Bizler karşımızdakine bakarak, yüz mimiklerimizi kullanarak ,işaret ederek, vücut hareketlerimizle,ses tonumuzla birçok şeyi anlatmayı daha konuşmaya başlamadan edinmeye başladık. Başlangıçta bu jestsel iletişim basit düzeydede olsa başladı ardından bu jestlerle birlikte ses ve ilk sözcükler çıkmaya başladı.
Küçük bir bebek daha agularken bile annesini gördüğünde heyecanlanır ellerini kollarını oynatır ses çıkartır, annesi ona ‘güzel oğlum paşam benim sen ne kadar güzelsin vs..’ gibi cümleler söyler bebekte ‘agucuk’ yapar anneye gülümser, ellerini kollarını oynatır. Oysa bebek annenin ne dediğini anlamamıştır bile fakat annenin ses tonundan yüz hareketlerinden onu tutuşundan bunun hoş bir deneyim olduğunu çıkarsamıştır. Burada bebek anneyle karşılıklı konuşmanın ilk tohumlarını atmıştır. Bebek anneyle iletişim kurmuştur. Eğer bir çocukta iletişimsel temmellerde problemler var ise konuşma ile ilgili çalışmalarının yapılması, ağacın kökünün sulanmasındansa dalının sulanmasına benzemektedir.