Bu terapi süreci başta Vignolo (1964), Basso (1978) ve LaPointe’nin (1982) araştırmaları olmak üzere birçok klinisyen ve araştırmacının çalışmalarından uyarlanmıştır.
Bu terapi sürecini/sıralamasını uygulamaktan ziyade yazması ya da okuması daha çok zaman alır. Klinisyen-hasta etkileşimi dinamik olmalı ve hastanın düzeyine göre ilerlemelidir. Klinisyen–hasta etkileşimi, hastaya cömert bir şekilde sunulan model olma, biçimlendirme, ipucu verme ve yeteri miktarda uygun, gerçek ve pozitif ödüllerle sağlanan hızlı bir değiş-tokuşa benzer.
Tablo 7-2. Terapi Süreci/sıralaması
Aşama Etkinlik Örnek
1 Hataları ayırma Resim kartları yanlış olarak puanlanır (aile üyelerinin polaroid resimleri)
2 Hataların doğasını açıklama ve gösterme
(semantik, sentaktik, fonolojik ve diğer) Sen Ali’yi gösterdin, o senin oğlun. Ben Ayşe’yi göstermeni istedim
3 Doğru olan için model olma
a- doğru olarak üretme
b- doğru-yanlış farkını gösterme
Bana bak, beni izle. Bu Ayşe, bu Ayşe’nin resmi.
Ali işte burada. Sana sorduğum bu değil. Ayşe burada. Bu resim Ayşe’nin.
4 Hastanın doğru tepkiyi üretmesi
a- klinisyenle birlikte
b- tek başına (ipuçları)
Benimle birlikte işaret et. Bana Ayşe’yi göster. Ayşe nerede?
Ayşe’yi göster. Ayşe nerede? Evet, doğru. Başardın.
5 Tekrarlama-stabilize etme (ödüllendirme)
a- anında
b- gecikmeli
Ayşe’yi göster. Güzel. Şimdi üç kez. Ayşe’yi göster. Ayşe’yi göster. Ayşe’yi göster. Doğru.
Ayşe’yi göster. Şimdi değil, bekle.. (3-5sn bekleme). Benim sinyalimi izle. Şimdi. Güzel.
6 İstemli olarak kontrol etmeye aktarma
(uzunluğun, karmaşıklığın artması, doğallık) Bana kızını göster. Güzel. Be resimlerden hangisi senin ilk çocuğun? Güzel. Ayşe’yi ve karını göster. Harika.
7 Orijinal formunu yeniden uyarma (isteğe bağlı) Ayşe’yi göster.
LaPointe’den alınmıştır (1982).