Serebral paralizisi olan çocuklarda konuşma için gerekli ağız, dil, dudak ve nefes alıp verme kaslarının hareketlerinde sorunlar vardır. Çocuklar bu kaslardaki spastisiteden dolayı gerekli hareketi gerçekleştiremezler. Bu durum çocukların emme, çiğneme,yutma, ses üretme ve istemli ağız hareketlerini etkiler. Hareketlerdeki problem konuşma seslerini (ünlü ve ünsüz) seslerin üretimini bozar. Terapide öncelikle bu yapıların normal hareketi hedeflenip ardından konuşma üretimi çaşılışılır. Nefes kontrolü,ses üretmi, sesin şekillenip ağızda konuşmaya dönüşmesi ve bu yapıların bir birleriyle uyum içerisinde çalışması önemlidir. Konuşma terapisi çalışmaları aileye de öğretilir ve aile gerekli konuşma terapi çalışmaları gün içerisinde belirlenen program çerçevesinde uygular.